hazan mevsimi...

Gurbette olmak artık ağır geliyor... güzel vatanımın her köşesi bir cennet lakin şu an bulunduğum yeri sevemedim, sevmiyorum. Güzel başkentimizin en kötü ilçesi olan Bala ilçesindeyim bütün medeniyete uzak hiç bir sosyal faliyeti olmayan bir yerleşim yeri.. bir de hiç yaz gelmiyor sürekli bir rüzgar mevsimler ilkbaharı göstersede gözümle gördüğüm hazan mevsimi bugün hava kapalı içimde kapalı 32 yaşında 2 çocuk annesi olmak mı beni bu kadar yoran yoksa bir eve hapsolmak zorunda kalmak mı( küçük kızım 4 aylık ücretsiz izindeyim rüzgardan dolayı dışarı çıakmıyorum hoş çıksamda sokak tek hemcinsim olmadığı için bunalıp geri geliyorum ya) yoksa bir arkadaşımın yoldaşımın olmaması mı bilmiyorum. dikiş yapmaya çalışıyorum basit bir pelur kağıdı almak için bile ankaraya gitmek zorunda olmakta artık sıkıyor buna rağmen umudumu kaybetmemeye çalışıyorum ...
bugün eşim nöbetçi ona süpriz olsun dedim ve sevdiği ekmek olan patatesli ekmeği yapmaya çalıştım..

keşke demeyi hiç istemiyorum ama keşke doğduğum büyüdüğüm memleketimden ayrılmak zorunda kalmasaydım bir egeli için farklı bir bölgede iklimde yaşamak zor ... hoşçakalın sevgiyle muhabbetleee